Ogród Profesorski Uniwersytetu Jagiellońskiego znajduje się przy ul. Jagiellońskiej 17 pomiędzy budynkami Collegium Medicum, Collegium Maius, Collegium Minus i Collegium Witkowskiego.
Pierwsze wzmianki o tym ogrodzie pochodzą z 1467 r. Jego teren był w owym czasie dwukrotnie większy niż obecnie, rozciągając się od południowo-zachodniej strony Collegium Maius aż do murów miejskich. Początkowo istniał tam ogród i sad, a zebrane warzywa i owoce trafiały głównie na stoły profesorów. W 1475 r. postawiono dużą zagrodę dla drobiu. Od 1510 r. na obszarze ogrodu znajdowały się połączone z systemem kanalizacyjnym latryny przeznaczone dla studentów i scholarów.
Pod koniec XVIII wieku, w związku z reformą uczelni, ogród popadł w zaniedbanie. W okresie restauracji Collegium Maius (1840-1871) władze uniwersytetu nie zdecydowały się na odnowienie ogrodu. Służył on wówczas jako miejsce składowania materiałów budowlanych. Dopiero pod koniec XIX wieku został zagospodarowany przez Zakład Botaniki UJ, który przez pewien okres prowadził tam hodowlę blisko 300 gatunków roślin.
Na początku XX stulecia, w związku z budowa Collegium Witkowskiego, ogród uległ zniszczeniu i pozostawał w tym stanie aż do lat 60. Uporządkowano go prowizorycznie po dwudziestowiecznej rekonstrukcji Collegium Maius, ale wkrótce znowu zaczął służyć jako zaplecze prac remontowych.
W latach 2008-2010 zrealizowano ze środków Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa rekonstrukcję Ogrodu Profesorskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego. 12 maja 2010 r. ogród otwarto dla zwiedzających. Wytyczono brukowe aleje, rozstawiono ławki, posadzono krzewy, kwiaty, poziomki. Teren urozmaicają rzeźby z przedstawieniem postaci profesorów oraz nowoczesne instalacje edukacyjne, m.in.: zegar słoneczny i model sfery armilarnej.