Voormalig verkeersregelhuisje Muntplein
Piet Kramer
Pieter Lodewijk (Piet) Kramer (Amsterdam, 7 januari 1881 - Santpoort, 4 februari 1961) was een Nederlands architect en een van de voornaamste vertegenwoordigers van de Amsterdamse School. Hij is vooral bekend als architect van de Haagse Bijenkorf en van honderden bruggen in Amsterdam.
Leven en werk
Kramer werkte van 1903 tot 1913 op het architectenbureau van Eduard Cuypers, waar ook Michel de Klerk en Jan van der Mey werkzaam waren. Het drietal Kramer, De Klerk en Van der Mey ontwierpen in 1911 het Scheepvaarthuis, dat geldt als eerste grote voorbeeld van Amsterdamse Schoolarchitectuur. Na 1913 was Kramer werkzaam op het bureau van K.P.C. de Bazel.
Van 1917 tot 1952 was hij architect bij de afdeling Bruggen van de Gemeentelijke Dienst Publieke Werken. In totaal ontwierp Kramer zo'n tweehonderd bruggen.
Bij die bruggen ontwierp hij ook vaak de bijbehorende brughuisjes, het smeedwerk en zelfs de beplanting. Het beeldhouwwerk werd meestal door Hildo Krop verzorgd. Van deze vele bruggen draagt de P.L. Kramerbrug zijn naam.
Ook ontwierp Kramer in de jaren '20 diverse woonblokken in de nieuwe wijken Amsterdam-Zuid en Amsterdam-West. De meest bekende hiervan zijn de
'arbeiderswoningen' van wooningbouwvereniging De Dageraad in de Nieuwe Pijp uit 1921, die in samenwerking met De Klerk tot stand kwamen. De hoekpartij van het complex P.L. Takstraat/Burg. Tellegenstraat is hier zeer opvallend. Net als bij het torentje van De Klerk aan de Hembrugstraat had deze geen functie, maar was puur als versiering bedoeld.
Buiten Amsterdam ontwierp Kramer onder meer de Bijenkorf (1924-1926) in Den Haag en een tuinmanswoning en drie villa's in Park Meerwijk in Bergen. De drie villa's werden al spoedig door brand verwoest. Ook leverde Kramer bijdragen aan het tijdschrift Wendingen.
Hij is begraven op Begraafplaats Westerveld in Driehuis. Zijn zoon, Friso Kramer, is industrieel ontwerper.
Selectie van werken
1913-1916: Scheepvaarthuis, Amsterdam (samen met Jan van der Mey (hoofdarchitect) en Michel de Klerk.
1919-1922: Woningcomplex De Dageraad, P.L. Takstraat/Burg. Tellegenstraat en omgeving, Amsterdam (samen met Michel de Klerk).
1916-1918: Villa's Tamelone, Mevena en Rogier, in Park Meerwijk, Bergen NH (verwoest in 1922).
1917: Huis Tyltyl in Park Meerwijk, Bergen.
1921: Het Zwarte Huis, Okeghemstraat, Amsterdam.
1921: Brug 400 (naderhand P.L. Kramerbrug genoemd), Amsterdam Brug 400 in de Amsteldijk te Amsterdam. De brug werd in 1921 gebouwd en later de naam P.L. Kramerbrug gegeven. Het beeldhouwwerk is van Hildo Krop. Rijksmonument nr. 527854
1924-1926: Bijenkorf, Den Haag.
1927: woningcomplex en leeszaal Coöperatiehof
1937: Brug 413, Zuider Amstelkanaal, Amsterdam
aldus WikipediA
op deze webpagina staat een foto met daarop het Verkeersregelhuisje op het Muntplein Amsterdam
Hans Henkemans - Tre aspetti d'amore
Hans Henkemans (1913-1995)
Tre aspetti d'amore : per coro misto ed orchestra (1967-1968)
1. Alba - 00:00
2. Planctus - 08:14
3. Alternus - 13:58
Choir: Groot Omroepkoor
Orchestra: Concertgebouw Orchestra
Conductor: Bernard Haitink
Program note (Dutch): Alba is een gedicht, van onbekende oorsprong, uit de tiende eeuw; het is een allegorisch gestelde aubade (alba = dageraad), to waken sleeping lovers, zoals de bekende latiniste Helen Waddell zegt. Het refrein is vermoedelijk oud-Provençaals.
Het gedicht van Abelard (1079 - 1142) is één van zijn 'planctus' (klachten), op oud-testamentische gegevens; het onderhavige behelst de klacht van David bij de dood van Johathan.
Het gedicht van Boethius dateert uit het begin van de zesde eeuw; het is afkomstig uit 'De Philosophiae Consolatione' (over de troost van de wijsbegeerte) van deze laat-Platonische wijsgeer. De titel (alternus amor = wederzijdse liefde) ontleende ik aan de voorlaatse regel. - HANS HENKEMANS
Hans Henkemans was a Dutch composer and pianist. While still at school he had piano and composition lessons from Sigtenhorst Meyer. Later he studied medicine at Utrecht University, at the same time continuing piano studies with van Renesse and composition with Pijper (1933--1938). His first recognition as a pianist and composer came during these university years, when he memorized and performed all of Debussy's solo piano music and gave the première of his own Concerto for piano and strings (1932). At the end of World War II his talents were noticed by van Beinum; beginning in December 1945 he played his Passacaglia and Gigue for piano and orchestra over 60 times, at home and on European tours, with the Concertgebouw Orchestra. He went on to become a leading piano soloist of the 1950s and 60s. Though his tastes were catholic, he was known especially for his interpretations of Debussy, Ravel and Mozart, and appeared seven times at the Salzburg Festival.
The four concertos which Henkemans wrote in the decade after 1945 displayed not only a soloist's familiarity with instruments but an ability to write music exhibiting both show and substance. The prizewinning Violin Concerto (1950) ensured him a prominent place among Dutch composers. For a time he taught composition and orchestration at the Amsterdam Musieklyceum and Groningen Conservatory, and was also a psychiatric consultant for an Amsterdam hospital. When in 1969 health forced his retirement from concert life (in 1940 he had lost one lung to tuberculosis), he continued composing and set up a psychiatric practice for musical and other artists. In 1981 he was named Doctor in de Medische Wetenschappen ('Doctor of Medicine').
A recurring feature in his instrumental music (Passacaglia and Gigue, Barcarola fantastica, Flute Concerto, Partita for orchestra) is a hybrid use of inherited forms and dance-types, often quite complex. While his earliest compositions, influenced by Pijper, display germ cells, octatonicism and polymetre, only the polymetre persists in his mature work. He developed a varied harmonic palette, based on the late work of Debussy, leading to a sometimes strikingly atonal musical language of his own. (His identity with Debussy is also demonstrated in idiomatic orchestrations of the latter's Préludes for piano.)
The Viola Concerto (1954) and Harp Concerto (1955) are distinctive additions to the repertory. The former allots contrasting material to the soloist and orchestra, while in the latter, amid beautiful orchestral colouration reminiscent of Debussy's Ibéria, the harp alternates between bravura display and an accompanying role. The strongly contrapuntal Piano Sonata (1958) is one of the major Dutch keyboard compositions of the 1950s. There is an unmistakable pathos or 'morbid beauty' (van Baaren) in these works, unique for Dutch music of this time, which affirms Henkemans's conviction that a musical composition must reflect its creator's emotional life.
With his definitive turn to psychiatry at the end of the 1960s came a heightened interest in vocal music. The cantata Bericht aan de levenden (1965) made him nationally renowned. Based on H.M. van Randwijk's verses from the walls of the war memorial at Bloemendaal, honouring the resistance fighters of World War II, it was played repeatedly during the national memorial day celebrations on 4 May. Texts from the distant past (e.g. in Villonnerie, Tre aspetti d'amore, Canzoni amorose) also inspired stunning settings in a symphonic context. In these years, reflecting his experiences as a psychiatrist, he wrote forcefully against most forms of experimental music, thus enraging the Dutch musical avant garde; yet certain of his own compositions, such as the Tre aspetti d'amore, were among the most advanced Dutch works of their day. His only opera, Winter Cruise (1977), was performed a dozen times by the Nederlandse Opera, but its musical virtues were undermined by a rather uneventful plot.
Hotel Hoeve de Plei
Hotel Hoeve de Plei is een vakwerkboerderij anno 1740 aan de rand van het gezellige dorpje Mechelen. U logeert en dineert er in sfeervolle en comfortabele vertrekken die met respect voor de historie zijn gerenoveerd. Laat u omarmen door de eeuwenoude gebinten, de gastvrijheid en gemoedelijkheid die hier al drie generaties hoog in het vaandel staan. Kom genieten in het malsgroene Zuid-Limburgse heuvellandschap en voel u thuis bij Hoeve de Plei.